Ta strona używa plików Cookies. Proszę zapoznać się z celem ich używania i możliwościami zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Polityka prywatności

Świadomość, tak bym ujęła moje przygotowanie do macierzyństwa. Zawsze chciałam mieć możliwość ukończyć studia, szkolenia, dopiąć z pracą na tyle ile mogę, żeby mieć do czego wrócić gdy urodzę dziecko. Przyszedł ten moment, udało się.

Gdy tylko dzidzia zaczęła rosnąć zrezygnowałam z prowadzenia zajęć, dlatego, że większość czasu z dziećmi spędzam na podłodze oraz... i tu włączyła mi się cała lista logopedycznych pytań, które zadaję mamom dzieci na pierwszych spotkaniach.

Włączyła mi się lampka - choroby prenatalne.

Wiecie co... praca z dziećmi to same szczęście, ale gdy na co dzień masz styczność z różnymi problemami, przekładasz to na swoją ciążę. Zwyczajnie się boisz. I tak całą ciążę się bałam, choć przebiegała ona naprawdę bezproblemowo, do dnia porodu to dosłownie mogłam iść biegać, aby szybciej urodzić :)

5fcbcbb0-3f4b-11ea-8a94-db1557d7edd1



Przyszedł czas porodu, znów moje myśli ciągle krążyły i krążyły - wywiad okołoporodowy, który przeprowadzam z rodzicem. Zbyt dużo pytań miałam w głowie i zbyt dużo odpowiedzi na nie sama sobie udzielałam.


Chodziłam z synem na konsultacje, tak jak sama zalecam pacjentom w swojej pracy. Potwierdzano, że wszystko jest dobrze, że mam iść do domu. Ok, moje dziecko rozwija się prawidłowo. Czy odpuściłam? I tak i nie. Obserwowałam, ale ze spokojem. Gdy zobaczyłam w jak szybkim tempie moje dziecko się rozwija - wtedy dałam spokój. I tu powiem Wam, że bycie logopedą i nauczycielem jest bardzo pomocne. Wiesz w co się bawić z dzieckiem, co następuje po czym w rozwoju, że już smoczek mu nie potrzebny, że już czas na naukę picia z kubka, masz pewność, że warto czekać na rozszerzanie diety, aż dziecko będzie gotowe, a nie, że pediatra czy słoiczki tak sugerują, a co najważniejsze, że dziecko wszystkiego uczy się poprzez zabawę. W tych i jeszcze innych kwestiach nigdy nie miałam wątpliwości.

6e89c080-3f4b-11ea-8a94-db1557d7edd1

Początek 9go miesiąca. Synek samodzielnie pijący z kubka RefloSmart (w tle suszące się pranie :)).

Tak, było wiele kałuż i non stop była mokra podłoga, ale... pozwoliłam na to, aby pewnego dnia Błażej poczuł pewność w ruchu, sam chwycił kubek i przechylił go, żeby się napić, a nie zrzucił po raz kolejny na podłogę czy pogryzł go. W tym momencie poczuł dumę, że robi to sam, a uwierzcie - radość dziecka jest wtedy ogromna. Patrzy i czeka na reakcję rodzica.

7f2bdea0-3f4b-11ea-8a94-db1557d7edd1

A tu sprawdzałam pozycję spoczynkową języka

Warto, abyście sprawdzili ją swojemu dziecku gdy śpi. Od niej wiele zależy jeśli chodzi o prawidłowe oddychanie, a w późniejszym czasie o mówienie.


Gdy tylko ujrzałam mojego synka, czekałam na jego dziewiąty miesiąc, przełomowy jeśli chodzi o komunikację. Tak po prostu czysto logopedycznie myśląc zastanawiałam się co osiągnie do tego czasu, czy faktycznie będzie wskazywał palcem jak mówi o tym prof. Cieszyńska. Jednak z miesiąca na miesiąc synek zdobywał tak dużo nowych umiejętności, że upragniony dziewiąty miesiąc był jakby dla mnie potwierdzeniem tego, że warto do dziecka mówić od pierwszych dni życia, wskazywać palcem na różne przedmioty/osoby, głośno pytać i odpowiadać, włączać go w codzienne życie, ciesząc się, że jest aktywny i ciekawy świata. Choć nie raz marzyłam, aby przespał jakieś wyjście jak inne dzieci w fotelikach samochodowych. Przyznaję tu się bez bicia :) Ale ja tego nie znam, nie wiem jak to jest, bo nie dopuszczałam po prostu do takich sytuacji. Skupiłam się na rozwoju swojego dziecka. Było zmęczenie, były nawet chwile zwątpienia czy jest sens to wszystko robić? Ale od razu potrafiłam sobie na to wszystko odpowiedzieć. Potrzeba było dużo samozaparcia, aby nie utrudniać dziecku samodzielnego rozwoju, nie zostawiać go samego w łóżeczku z godzinną nakręconą karuzelą oraz dużo sił z notorycznym życiem w biegu, noszeniem na rękach, na najwyższych obrotach byleby zdążyć zjeść póki jeszcze ciepłe :)


To co wypracujemy z dzieckiem od najmłodszych lat zaprocentuje później - tego się trzymam! Widzę efekty naszego spędzonego z nim czasu.

A to, że jest wymagający, ciągle czegoś chce, buczy, woła, pokazuje - to to nazywa się komunikacja z otoczeniem :) A nie, że tak go przyzwyczailiśmy. Po prostu pokazujemy mu świat, a on go chłonie jak gąbka.


Czy bycie logopedą pomaga w roli mamy? Zdecydowanie! Wiem, że gdybym nie wiedziała tego co wiem, moje dziecko miałoby wypasiony pokój, w najmodniejsze kolory, najnowsze zabawki, a na spacery chodziłabym w stelażu i foteliku samochodowym, bo to ładnie wygląda, jest małe, poręczne, szybko można śpiące dziecko wpakować w stelaż i iść do centrum handlowego.


Wiecie co jest w tym wszystkim najtrudniejsze? Że my, logopedzi, terapeuci czasem zbyt wiele wiemy, a im mniej wiemy, tym lepiej śpimy, a wtedy zamiast odpocząć i wyluzować, męczą nas wyrzuty sumienia.

91427ee0-3f4c-11ea-8a94-db1557d7edd1



Teraz moje dziecko ma puste, białe łóżeczko, dużo książek, przemieszcza się bez skarpet, a gdy jeszcze nie siedział, leżał na macie w samej pieluszce, telewizja nigdy przy nim nie gra, nawet w tle, więc nie jestem na bieżąco z informacjami czy serialami. Można powiedzieć, że im bardziej jest się świadomym, tym dziecko posiada mniej rzeczy materialnych. Zyskuje za to więcej czasu rodzica na wspólne zabawy i budowaniu relacji. Inne zabawki też ma, oczywiście, nie dajmy się zwariować :) Chcę tylko nakierować Was, że warto świadomie ich używać.

7bc95610-3f74-11ea-a49e-db4e59dae0fe




A jak to u Was było? Świadomie i ze spokojem obserwujecie rozwój dziecka?

Dajecie mu możliwość samodzielnego doświadczania świata?

A może ktoś z Was również jest rodzicem i terapeutą/nauczycielem? Pomaga to czy przeszkadza w wychowywaniu własnego dziecka?


Czekam na Wasze historie w komentarzu :)



Zapraszam Was również na mój profil na Facebooku i Instagramie :)

  • Data utworzenia: 25 stycznia 2020, 10:23
  • Kategoria: brak
  • Tagi:

Kontakt

  • 82-300 Elbląg
  • Poland
Media społecznościowe:

Wyślij wiadomość